Oorspronkelijk opgeleid tot leerkracht en tot pastoraal begeleider (hbo bachelor theologie, geestelijke zorgverlening) heb ik altijd gezocht naar wat werkelijk betekenis voor mensen heeft. Gebruik makend van (oude) verhalen, metaforen en rituelen, wilde ik de ander echt ontmoeten.
Ook voorbij alle verschillen in levensbeschouwing, taal of gewoontes. Maar ik liep altijd tegen de grenzen op van taal. Ik zocht iets waarmee ik me kon uitdrukken en kon het lange tijd niet vinden.
Tot die ene dag in Praag – waar ik tijdens een wandelvakantie oog in oog kwam te staan met een viertal marionetten. Ik wist het meteen: die horen bij mij. Het was het startpunt van een enorme fascinatie en ontdekkingstocht.
Poppen kunnen iets bewerken wat ik bij niets anders tegenkom: ze ontwapenen mensen en brengen echt contact tot stand. Ze overbruggen verschillen en laten maskers afzetten. Ze laten je glimlachen om jezelf en verbeelden wat je soms moeilijk onder woorden kunt brengen.
Er zijn voorstellingen en programma’s waarmee ik probeer deze waarden te verbeelden en uit te drukken. Maar ik vind ze ook terug als ik ‘gewoon’ op een theaterfestival me met mijn poppen in het publiek beweeg en me afstem (non verbaal) op degene die ik voor me heb. Momenten van echt contact, een glimlach die tevoorschijn komt, het gevoel dat ze zich volkomen zichzelf durven te zijn en zich gezien voelen.
Ook hier kan de eenvoudige vorm net zo waardevol zijn als de productie waar ik maanden aan werk. Van beide word ik ontzettend blij. Ik deel mijn passie en missie graag met je! Bel me gerust om eens kennis te maken.
