Willien van Dam

‘Ik wist het meteen, die horen bij mij’

Oorspronkelijk opgeleid tot leerkracht en tot pastoraal begeleider (hbo bachelor theologie, geestelijke zorgverlening) heb ik altijd gezocht naar wat werkelijk betekenis voor mensen heeft. Gebruik makend van (oude) verhalen, metaforen en rituelen, wilde ik een andere laag raken.
Ook voorbij alle verschillen in levensbeschouwing, taal of gewoontes.  Maar ik liep altijd tegen de grenzen op van taal. Dit dilemma voelde ik vooral in de jaren dat ik levensbeschouwelijke vorming op een basisschool gaf. Waar begin je? En hoe raak je kinderen? 

Ik zocht een taal waarmee ik me kon uitdrukken en kon het lange tijd niet vinden. Meer en meer raakte ik mijn energie  kwijt. Ik dacht, misschien moet ik verder studeren, nog een hogere graad… nog meer kennis. Ik was mijn focus zó kwijt dat ik het volledig afstand wilde nemen van wat ik mijn levensmissie noemde.

Tot die ene dag in Praag – waar ik tijdens een wandelvakantie oog in oog kwam te staan met een viertal marionetten. Ik stond echt als aan de grond genageld. Ik wist het meteen: die horen bij mij.
Mijn reisgenoten zagen het ook. ‘Op een dag heb jij je eigen poppentheater’. Ik dacht, ‘doe niet zo gek’.
Maar de poppen maakten me zo vrij om mezelf te laten zien. Ze gaven me zo’n nieuwe taal om me uit te drukken. Het was het startpunt van een enorme fascinatie en ontdekkingstocht. 

In de die jaren daarna ben ik teruggegaan naar Praag voor een intensieve ‘Summerschool’ waar ik de kneepjes van het vak leerde van marionettenbouwers en houtsnijders. Met deze basiskennis heb ik mij vervolgens zelf verder ontwikkeld.

Poppen kunnen iets bewerken wat ik bij niets anders tegenkom: ze ontwapenen mensen en brengen echt contact tot stand. Ze overbruggen verschillen en laten maskers afzetten. Ze laten je glimlachen om jezelf en verbeelden wat je soms moeilijk onder woorden kunt brengen.
Het ‘ongewone’ contact tussen mens en pop is altijd grensverleggend, inuïtief en betekenisvol.

Het voelt als een geschenk dat de poppen op die zomerdag in Praag op mijn pad kwamen. En dat ik nu, met alle voetstappen die ik op basisscholen zet en kinderen en volwassenen mag meenemen in een door poppen bezielde wereld!